بررسی قوانین و مشکلات تحصیل حین کار در ایران

اگر در کشور ایران به استخدام رسمی شرکت‌های دولتی و یا موسساتی که تامین بودجه آن‌ها برعهده دولت است درآیید، به موجب قانون ممنوعیت ادامه تحصیل کارگزاران کشور، در ساعات اداری و روزهای کاری هفته چه در داخل و چه خارج از کشور، تحصیل شما ممنوع بوده و اگر این قانون را نقض کنید مجرم شناخته خواهید شد. البته استثنائاتی وجود دارند که در تبصره‌های این قانون ذکر شده اند. افراد شاغل ممکن است بنابر دلایلی همچون درخواست ارتقاء شغلی یا تقویت مهارت‌های ارتباطی و حرفه‌ای خود مایل به ادامه تحصیل باشند، که در این صورت لازم است مطابق قانون عمل کرده و ارائه مجوز ادامه تحصیل از دستگاه محل خدمت در این خصوص ضرورت دارد. ادامه تحصیل در کنار کار، مزایا و معایبی دارد که در ادامه مقاله به بررسی آن‌ها خواهیم پرداخت.

لیست مطالب

مزایا و معایب کار حین تحصیل

اگر شخصی توانایی انجام درست کار و تحصیل را هم‌زمان داشته باشد از مزایای زیادی بهره‌مند خواهد شد؛ ولی مشکل رایج در این شرایط این است که شخص در انجام تکالیف و وظایف یکی یا هردوی آن‌ها کوتاهی کرده و به جای پیشرفت، پسرفت می‌کند و ممکن است محل کار یا دانشگاه اخراج شود.

اگر بخواهیم مزایای تحصیل حین کار را برشماریم می‌توان به تقویت رزومه کاری، امکان ارتقاء شغلی، کسب مهارت‌های ارتباطی و شبکه‌ای، یادگیری مدیریت زمان، پیشرفت در حرفه کاری و در نتیجه درآمد بیشتر اشاره کرد.

ایجاد تعادل میان شغل و تحصیل نیاز به برنامه‌ریزی دقیق و برخورداری از روحیه بالا دارد تا فرد بتواند وظایف و تکالیف خود را به درستی به جای آورد. اگر شخص نتواند به برنامه‌ریزی خود عمل کند، به مشکلاتی همچون کمبود وقت و درنتیجه فشار و استرس برخواهد خورد و همین مشکلات می‌تواند دانشجوی شاغل را از نظر روحی و ذهنی دچار خستگی و فرسودگی نماید. ممنوعیت‌های قانونی برای ادامه تحصیل کارگزاران کشور در ساعات اداری نیز به دلیل پیشگیری از بروز این مشکل‌ها و افت کیفیت کار کارگزاران تصویب شده‌اند که در ادامه مقاله به بررسی این قانون پرداخته‌ایم.

‌قانون ممنوعیت ادامه تحصیل کارگزاران کشور در ساعات اداری

قانونی مبنی بر ممنوعیت ادامه تحصیل کارگزاران کشور در ساعات اداری متشکل از یک ماده و 6 تبصره در سال 1372 به تصویب مجلس شورای اسلامی رسید که در ادامه متن کامل این قانون را آورده‌ایم.

ماده واحده- از تاریخ تصویب این قانون اشتغال و ادامه به تحصیل کارگزاران شاغل در جمهوری اسلامی ایران اعم از قوه مجریه، قوه مقننه و قوه‌قضاییه و نهادهای انقلاب اسلامی و شرکت‌های تابعه دولت و کلیه مؤسساتی که به نحوی از بودجه عمومی کشور استفاده می‌نمایند در ساعات اداری‌روزهای کاری هفته در داخل و خارج کشور ممنوع می‌باشد و متخلفین به انفصال موقت از خدمت از یک سال تا سه سال محکوم می‌شوند.

تبصره ۱- ادامه به تحصیل تمام وقت کارکنان با استفاده از مأموریت یا مرخصی با تعیین جانشین ایشان به شرطی مجاز است که همزمان با‌تحصیل، اشتغال اداری نداشته باشند. وزارت آموزش و پرورش می‌تواند برای ادامه تحصیل کارکنان آموزشی و پرورشی خود ماموریت تحصیلی نیمه‌وقت نیز صادر کند، مشروط بر اینکه ‌مدت ماموریت تحصیلی آنان در طول خدمت حداکثر از ۳۶ ماه تجاوز نکند. (جمله اخیر الحاقی طی ماده واحده مصوب ۲۳/۰۹/۱۳۷۶ مجلس)

تبصره ۲- جانبازان پنجاه درصد به بالا و رزمندگان و آزادگانی که ۳ سال تمام متوالیاً یا متناوباً سابقه حضور در جبهه و اسارت داشته باشند از‌شمول این قانون مستثنی می‌باشند.

تبصره ۳- استفاده از بودجه و امکانات دولتی مانند وسیله نقلیه، راننده، هزینه ایاب و ذهاب برای ادامه تحصیل ممنوع می‌باشد و با متخلف به‌عنوان متصرف غیر قانونی در اموال دولتی برابر قوانین و مقررات مربوطه عمل خواهد شد.

تبصره ۴- سازمان امور اداری و استخدامی کشور مسئول اجرای این قانون می‌باشد و در هر سه ماه یک بار گزارش کار را به کمیسیونهای امور‌اداری و استخدامی و فرهنگ و آموزش عالی مجلس شورای اسلامی ارائه می‌نمایند.

تبصره ۵- امتیازات مربوط به قبولی کارگزاران تا زمان استفاده از مجوزهای در این قانون محفوظ می‌باشد.

تبصره ۶- آیین‌نامه اجرایی این قانون حداکثر ظرف مدت یک ماه پس از تصویب این قانون توسط سازمان امور اداری و استخدامی کشور تهیه و به‌تصویب هیأت وزیران خواهد رسید.

آیین نامه اجرایی قانون ممنوعیت ادامه تحصیل کارگزاران کشور در ساعات اداری

آیین‌نامه اجرایی مربوط به قانون ممنوعیت ادامه تحصیل کارگزاران کشور در ساعات اداری در تاریخ 12/04/1373 به تصویب هیئت وزیران رسیده و طی 7 ماده ارائه شد که در ادامه برخی از مواد مهم آن را ذکر کرده‌ایم.

‌ماده 2 – ادامه تحصیل کارگزاران در خارج از ساعات اداری یا با استفاده از مأموریت آموزشی – اعم از تمام وقت یا غیر تمام وقت – یا مرخصی با رعایت قوانین‌و مقررات مربوط مجاز است.

‌تبصره 1 – اعطای مرخصی یا مأموریت موضوع این ماده منوط به سپردن مسئولیت یا وظایف فرد ذینفع به شخص واجد شرایط دیگری است.

‌تبصره 2 – اعطای مأموریت آموزشی برای ادامه تحصیل در دوره‌های آموزشی تصویب شده مرجع‌های ذیربط مجاز است.

ماده 5- پرداخت هر گونه وجه به عنوان فوق‌العاده مأموریت، هزینه ایاب و ذهاب، و هزینه سفر به کارگزاران، همچنین استفاده از راننده و وسیله نقلیه دولتی و‌اختصاصی برای ادامه تحصیل ممنوع است.

‌ماده 7 – دستگاه‌ها مکلفند هر سه ماه یک بار گزارش کار مربوط به ادامه تحصیل کارگزاران شاغل به تحصیل خود را طبق دستورالعمل‌هایی که توسط سازمان‌امور اداری و استخدامی کشور تهیه و به کلیه دستگاه‌ها ابلاغ می‌شود به سازمان مزبور ارسال کنند.