سلطان یاقوت

مزایای حمل و نقل از بندرعباس به کشورهای اکو بدانیم!

مزایای-حمل-و-نقل-از-بندر-عباس-به-کشور-های-اکو

هر آنچه لازم است درباره مزایای حمل و نقل از بندرعباس به کشورهای اکو بدانیم!

سالانه حجم زیادی کالا از بندر عباس به کشورهای عضو سازمان اکو ( 10 کشور همجوار ایران از جمله ترکیه و پاکستان ) از طریق دریا و به روش های مختلف جا به جا می­ شود. این حمل و نقل به لحاظ تجاری و اقتصادی از اهمیت برجسته ای برای ایران و کشورهای منطقه برخوردار است. برای درک بهتر این مزایا لازم است ابتدا شناخت کلی نسبت به جایگاه بندرعباس در ایران و اهداف کشور های عضو سازمان اکو به دست آوریم. در این مقاله تلاش کردیم تا شما را جهت رسیدن به این شناخت همیاری کنیم.

بررسی مزایای اقتصادی شهر هرمزگان

بندرعباس مهم ترین بندر تجاری کشور و بخشی از استان بندرعباس واقع در شهر هرمزگان است. این شهر به جهت نقات قوت فراوان خود توانسته به یکی از با ارزش ترین قطب های تجاری و اقتصادی کشور ایران مبدل شود که در ادامه نگاهی به مهم ترین این ویژگی ها می­ اندازیم.

*  حضور در نقطه استراتژیک و راهبردی تنگه هرمز و سهولت دسترسی به آب های آزاد
* مجاورت با خلیج فارس و رونق مشاغل با ارزشی همچون ماهی گیری، شیلات، حمل و نقل های دریایی

*وجود 11 بندر مهم، 5 فرودگاه ملی و 3 فرودگاه بین المللی در این استان

بهره مندی از صنایع فولاد، آلومینیوم و تولید بنزین کشور *

انجام 63 درصد کل صادرات کشور و بخش قابل توجهی از واردات در این منطقه *
وجود زیر ساخت های ریلی، هوایی و دریایی مناسب *
مجاورت این استان با برجسته ترین معادن سنگ آهن در ایران از جمله سنگ آهن مرکزی چادرملو *
نقش اساسی جزایر کیش و قشم به عنوان دو منطقه آزاد تجاری در صادرات و واردات کالا در کشور *

 

چه کشور هایی عضو اکو هستند و هدف از تشکیل این سازمان چیست؟

  به معنای سازمان اقتصادی منطقه ای است.Economic Cooperation Organization  مخفف عبارت (ECO)اکو

این سازمان ابتدا در سال 1341 با هدف پیشبرد اهداف مشترک اقتصادی و ارتقای سطح رفاه مردم منطقه، میان سه کشور ایران، ترکیه و پاکستان شکل گرفت. مدتی بعد از سقوط شوروی با عضویت 7 کشور جدید افغانستان، ترکمنستان، ازبکستان، جمهوری آذربایجان، قزاقستان، قرقیزستان و تاجیکستان به این سازمان، بستر گسترش و توسعه ی آن فراهم شد.

مقر اصلی سازمان اکو در شهر تهران است و به زبان رسمی انگلیسی فعالیت میکند. تا به امروز این سازمان در زمینه های محوری از جمله حمل و نقل، محیط زیست، صنعت و گردشگری، ارتباطات از راه دور، تجاری و گسترش روابط بین المللی دستاوردهای ارزشمندی داشته است.
از دیگر اهداف اصلی سازمان اکو می توان به موارد زیر اشاره کرد.

 

توسعه اقتصادی و گسترش روابط تجاری میان کشور های عضو سازمان با یکدیگر و هچنین سایر کشور ها با تاکید بر از بین بردن موانع * تجاری

بهبود زیر ساخت های حمل و نقل و ارتباطات  *
تقویت روابط تاریخی و فرهنگی میان کشور های عضو *
برنامه ریزی مشترک جهت بهره برداری از منابع و ذخایر کشورهای عضو سازمان *

مزیت های حمل و نقل دریایی، روش ها و مراحل

حمل و نقل کالاها از بندرعباس به کشور های اکو به جهت دسترسی به دریا و آب های آزاد از طریق دریا صورت می گیرد. حمل و نقل دریایی مزایایی همچون هزینه کمتر، نرخ کرایه ثابت، ایمنی بالا و امکان جا به جایی بارهایی با حجم زیاد دارد و به دو روش مستقیم و غیر مستقیم صورت می گیرد.
زمانی می توان گفت یک حمل و نقل به روش مستقیم صورت گرفته است که بار پس از بارگیری از بندر مبدا، بدون توقف در مسیر و یا تغییر کشتی به بندر مقصد برسد. در این نوع انتقال از نکات مثبتی همچون هزینه کمتر و زمان انتقال کوتاه تر برخوردار است.

در روش انتقال غیر مستقیم امکان ارسال مستقیم از بندر مبدا به مقصد وجود ندارد، در نتیجه جا به جایی بار از طریق بندر واسطه صورت می گیرد. در ادامه به شرح مختصری از روش های جا به جایی غیر مستقیم بار از طریق حمل و نقل دریایی میپردازیم.

انواع روش های جا به جایی غیر مستقیم باز به روش ترانشیپ

: cross stuffing روش جابه‌جایی بار به صورت کراس استاف
در این روش کانتیر شامل محموله در بین راه از کشتی به کشتی دیگر منتقل می شود. این روش در کشور های تحت تحریم های بین الملل همچون ایران، نوعی دور زدن تحریم ها حساب می­شود.

روش جابجایی بار بصورت ترا‌نشیپ :  (Transgiping)
در این روش کانتینر شامل محموله پس از انتقال از بندر مبدا به بندر واسطه، از کشتی اول تخلیه و به کشتی دیگری بارگیری می­شود و سپس به بندر مقصد می رسد.

روش جا به جایی چارترینگ، گروپا و فله ای از دیگر روش های مهم انتقال کالا از طریق دریا هستند.

 

قوانین حمل و نقل سازمان همکاری اقتصادی اکو

جهت آشنایی با قوانین حمل و نقل میان کشور های اکو می­توانید قانون موافقت نامه ترانزیت تجاری سازمان همکاری اقتصادی (اکو) که در سال 1375 به تصویب مجلس شورای اسلامی رسیده است را مطالعه کنید.

‌ماده واحده – موافقت‌نامه ترانزیت تجاری سازمان همکاری اقتصادی (‌اکو) مشتمل بر یک مقدمه و (15) ماده به شرح پیوست تصویب و اجازه‌مبادله اسناد آن داده می‌شود.
‌بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم
[z]‌سازمان همکاری اقتصادی (‌اکو) موافقت‌نامه ترانزیت تجاری با تمایل به تسهیل تجارت میان کشورهای عضو، با ملاحظه این که بهبود در امر ترانزیت تجاری بین کشورهای عضو ضروری است.
‌با موافقت بر این امر که تشریفات اداری یکسان، ساده و هماهنگ، از جمله روش‌های گمرکی در زمینه تجارت منطقه‌ای، به ویژه در نقاط عبوری مرزی،‌بنادر و فرودگاه‌ها جهت تحقق اهداف “‌عهدنامه ازمیر” ضرورت خواهد داشت. کشورهای عضو سازمان همکاری اقتصادی (‌اکو) این موافقت‌نامه را منعقد نمودند.
‌فصل اول – کلیات
‌عنوان:
‌ماده 1 – این موافقت‌نامه به عنوان “‌موافقت‌نامه ترانزیت تجاری سازمان همکاری اقتصادی (‌اکو)” نامیده می‌شود.
‌تعاریف:
‌ماده 2 –
‌الف – “‌کشور عضو” یعنی کشوری که عضو سازمان همکاری اقتصادی است.
ب – “‌دبیرخانه” یعنی دبیرخانه سازمان همکاری اقتصادی.
پ – “‌کشور عضو امضاء‌کننده” یعنی کشور عضوی که این موافقت‌نامه را امضاء کرده و به آن پیوسته است.
ت – “‌محفظه” یعنی وسیله‌ای دارای تجهیزات حمل و نقل (‌واگن بالابر، مخزن قابل انتقال، یا هر ساختار مشابه دیگر) با خصوصیت دایمی که برای‌نگهداری کالا در نظر
گرفته شده و برای مصرف مکرر مناسب باشد.
ث – “‌کالا” یعنی فقط محموله‌های حاوی کالاهای بازرگانی و شامل لوازم شخصی مسافری نمی‌شود.
ج – “‌مؤسسه ضامن” یعنی مؤسسه‌ای که به وسیله مقامات گمرکی کشورهای عضو امضاء‌کننده به عنوان ضامن اشخاصی که از روش‌های این‌موافقت‌نامه بهره می‌گیرند،
تأیید شده است.
ح – “‌عوارض و مالیات‌های صادرات یا واردات” یعنی حقوق گمرکی، سود بازرگانی و سایر عوارض، مالیات‌ها، دستمزدها و سایر هزینه‌ها اعم از ملی یا‌هر نوع دیگر که بر اساس
یا در ارتباط با صادرات، واردات یا حمل و نقل کالا وصول می‌شود، اما شامل دستمزد و هزینه‌های وصول شده برای خدمات‌انجام شده، نمی‌شود.
چ – “‌واگن‌های راه‌آهن” یعنی هر گونه واگن راه‌آهن که برای حمل کالا طراحی شده است.
خ – “‌وسیله نقلیه جاده‌ای” یعنی هر گونه وسیله نقلیه جاده‌ای با نیروی محرکه از جمله هر نوع یدک یا نیمه یدک که جهت اتصال به آن‌ها برای حمل کالا‌طراحی شده است.
‌هدف:
‌ماده 3 – هدف از این موافقت‌نامه، ایجاد تسهیلات تجاری بین دو کشور عضو در زمانی است که کالاهای حمل شده باید در مسیر خود از کشور یا‌کشورهای دیگر عضو عبور کند.
‌دامنه شمول:
‌ماده 4 – این موافقت‌نامه نسبت به حمل و نقل کالا با یا بدون بارگیری مجدد به صورت واسطه‌ای از روی یک یا چند مرز، بین اداره گمرک مبدا یک‌کشور عضو و اداره مقصد کشور عضو دیگر در موارد عبور از قلمرو گمرکی کشور یا کشورهای دیگر عضو قابل اجرا خواهد بود.
‌ماده 5 – مقررات این موافقت‌نامه در مورد کالاهایی که با وسایل نقلیه جاده‌ای، واگن‌های راه‌آهن، کشتی، هواپیما یا هر گونه ترکیبی از این‌ها حمل‌می‌شود قابل اجرا خواهد بود.
‌فصل دوم
‌ماده 6 – کالاهایی که بر اساس این موافقت‌نامه در حال ترانزیت از میان قلمرو هر کشور عضو حمل شود مشمول پرداخت یا سپردن عوارض و‌مالیات‌های صادرات یا واردات، نخواهند بود. مؤسسه ضامن متعهد می‌شود هر گونه عوارض، مالیات‌های واردات یا صادرات و جریمه تأخیر را برابر‌قوانین و مقررات گمرکی کشوری که در آن کشور موارد تخلفموضوع این ماده مشاهده شده است پرداخت نماید.
‌ماده 7 –
‌الف – به عنوان یک قاعده کلی، کالاهایی که به موجب این موافقت‌نامه حمل می‌شوند، مشمول بازرسی در سرتاسر قلمرو گمرکی طول مسیر نخواهند‌بود. با این حال در موارد
استثنایی، به منظور جلوگیری از سوء‌استفاده، مقامات گمرکی می‌توانند فقط در مواقعی که به بروز تخلف مظنون هستند، کالا را‌بازرسی نمایند.
ب – به منظور استفاده از تسهیلات مقرر شده در این موافقت‌نامه کالاها باید یا به وسیله کشتی یا هواپیما یا در وسایل نقلیه جاده‌ای، محفظه‌ها،‌واگن‌های راه‌آهن لاک و مهر شده یا ترکیبی از آن‌ها حمل گردند. لاک و مهر باید بر اساس مقررات تعیین شده به وسیله مؤسسه ضامن انجام شود.
‌ماده 8 – مقررات مندرج در ماده (7)، در مورد کالاهای سنگین یا فله که نتوان به وسیله محفظه‌ها یا واگن‌های لاک و مهر شده حمل نمود، قابل اجرا‌نمی‌باشد، مشروط بر اینکه مؤسسه ضامن، در این مورد گواهی صادر نماید.
‌ماده 9 –
‌الف – مقررات مندرج در این موافقت‌نامه مانع اجرای محدودیت‌ها و کنترل‌های وضع شده به موجب مقررات ملی مبتنی بر مذهب، اخلاق عمومی،‌امنیت عمومی، بهداشت یا سلامت عمومی یا به دلایل زیست محیطی، دامی یا امراض گیاهی نخواهد شد.
ب – این موافقت‌نامه مانع از اجرای تسهیلات بیشتری که کشورهای عضو امضاء‌کننده اعطا می‌کنند و یا به موجب مقررات یک جانبه یا به موجب‌موافقت‌نامه‌های دو جانبه یا چند جانبه مایلند اعطا کنند، نمی‌شود، مشروط بر اینکه این قبیل تسهیلات مانع ازاجرای مفاد این موافقت‌نامه نشود.
‌فصل سوم – عملیات
‌ماده 10 –
‌الف – به منظور استفاده از تسهیلات مقرر در این موافقت‌نامه، اداره گمرک یا ادارات مربوط دیگر کشور مبداء گواهی‌ای را صادر خواهند نمود که نوع و‌ مقدار کالا ونیز وسیله حملی که مورد استفاده قرار خواهد گرفت و مسیرهای احتمالی را که باید طی شود، مشخص می‌سازد.
ب – ادارات گمرک یا ادارات مربوط دیگر کشورهای عضو در طول مسیر، اعتبار چنین گواهی را خواهند پذیرفت.
‌ماده 11 – مقامات مربوط کشور یا کشورهای عضو در طول مسیر برابر قوانین و مقررات خود، کلیه تسهیلات را برای حمل و نقل کالاهایی که در‌چهارچوب این موافقت‌نامه از قلمرو آنان حمل می‌گردند، فراهم خواهند کرد و در صورت لزوم، هر نوع انتقال بار از یک وسیله به وسیله دیگر را تسریع‌ می‌نمایند.
‌فصل چهارم – نظارت
‌ماده 12 –
‌الف – به منظور نظارت بر پیشرفت ترانزیت تجاری در چارچوب این موافقت‌نامه، کمیته‌ای تحت عنوان “‌کمیته ترانزیت تجاری اکو” با حضور یک‌نماینده از هر یک از کشورهای عضو امضاء‌کننده، تشکیل می‌شود.
ب – کمیته یاد شده در بند (‌الف)، غیر از نظارت بر عملیات این موافقت‌نامه، روش‌هایی را در چهارچوب موافقت‌نامه به منظور اجرای آن تدوین‌می‌کند. این کمیته همچنین هر نوع اختلاف ناشی از اجرای این موافقت‌نامه را حل و فصل می‌کند.
پ – کمیته یاد شده، حداقل سالی یکبار تشکیل جلسه خواهد داد، اما در مواقعی که ضروری تشخیص داده شود، ممکن است به دفعات بیشتری جلسه‌تشکیل شود.
‌فصل پنجم – اصلاحیه‌ها
‌ماده 13 – هر نوع اصلاح در این موافقت‌نامه به پیشنهاد کمیته موضوع بند (‌الف)
ماده (12) و یا توسط هر کشور عضو میسر است، مشروط بر اینکه به‌تصویب شورای وزیران رسیده باشد.
‌فصل ششم – تصویب و اجرا
‌ماده 14 –
‌الف – هر کشور عضو امضاء‌کننده، باید این موافقت‌نامه را بر اساس قواعد و رویه‌های قانون اساسی خود تصویب نموده و مراتب را به دبیرخانه اطلاع‌دهد.
ب – این موافقت‌نامه شصت روز پس از تاریخی که بیش از سه کشور عضو آن را امضاء و تصویب نموند و سند تصویب را به دبیرخانه اکو (ECO)‌سپردند، به مرحله اجرا در خواهد آمد.
پ – در مورد هر کشور عضو که پس از به مرحله اجرا درآمدن این موافقت‌نامه به آن می‌پیوندد، این موافقت‌نامه نسبت به آن کشور، بلافاصله بعد از‌سپردن سند الحاق یا تصویب به دبیرخانه اکو (ECO لازم‌الاجرا خواهد بود.
‌ماده 15 – در تأیید مراتب فوق، نمایندگان تام‌الاختیار امضاء‌کننده زیر، این
موافقت‌نامه را امضاء نمودند.
‌این موافقت‌نامه در تاریخ بیست و پنجم اسفند ماه سال یک هزار و سیصد و هفتاد و سه
شمسی برابر با پانزدهم مارس سال یک هزار و نهصد و نود و‌پنج میلادی در اسلام‌آباد
و در دو نسخه اصلی به زبان انگلیسی امضاء شد که نزد دبیرخانه اکو نگهداری می‌شود و
نسخه گواهی شده آن برای هر کشور‌عضو ارسال خواهد شد.
‌از طرف جمهوری آذربایجان از طرف جمهوری اسلامی ایران
‌از طرف جمهوری قزاقستان از طرف جمهوری قرقیزستان
‌از طرف جمهوری اسلامی پاکستان از طرف جمهوری تاجیکستان
‌از طرف جمهوری ترکیه از طرف ترکمنستان
‌قانون فوق مشتمل بر ماده واحده منضم به متن موافقت‌نامه شامل مقدمه و پانزده ماده
در جلسه روز سه‌شنبه چهارم اردیبهشت ماه یک هزار و سیصد و‌هفتاد و پنج مجلس شورای
اسلامی تصویب و در تاریخ 1375.2.4 به تأیید شورای نگهبان رسیده است.

بیشتر بخوانید :

5/5 - (1 امتیاز)